Mijn eigen voeten zijn voor mij niet altijd mijn prettigste lichaamsdeel geweest. Groot, breed in de voorvoet, wat slap in de spiertjes zorgde op jonge leeftijd al voor Piedro’s, steunzolen en vele orthopeed bezoekjes. Mijn vader die mij regelmatig aanzette tot stevig lopen, een moeder die regelmatig me betichtte van slordig lopen, een zusje die wel mooie ranke voeten had, een broertje dat harder kon lopen dan ik. Mijn pubervoeten groeiden uit naar maat 42 en er waren toen amper leuke schoenen te vinden.
Tijdens de opleiding oefentherapie Cesar begon ik meer aandacht voor mijn voeten te krijgen, ik werd me er meer positief van bewust, de spierkracht nam toe, de vorm verbeterde alleen de maat veranderde niet. Wel was er in de grote stad meer keuze en had ik al snel een hippe grote maten schoenwinkel in Amsterdam, ontdekt. De meeste vriendjes die ik had bemoeide zich niet met mijn schoen/voet probleem of liever gezegd mijn voeten kregen niet eens aandacht. Naast het leuke schoenen kopen (wat niet echt een hobby werd zoals bij vele vriendinnen mijn schoenen waren namelijk altijd duur geen uitverkoopjes enz.) en zorgen dat ze schoon waren gaf ik mijn voeten destijds niet meer dan dat.
Toen ik op oudere leeftijd opnieuw verliefd werd op een man die mijn handen waste nadat we geschilderd hadden met zoveel aandacht en gevoel dat ik ter plekke door mijn voeten en knieën zakte. Binnen de kortste keren zagen we elkaar vaker en een van onze favorieten activiteiten was een voetenbadje nemen. Het voetenbad ritueel gebeurde van hem uit met net zoveel aandacht als hij de eerste keer mijn handen waste. Tegenover of naast elkaar zittend, onze voeten in dat lekkere warme water. Rust, ontspanning, gedachten op leuke dingen ondertussen voetje vrijend en genietend van het moment. Heerlijk die voeten in dat water met badzout, zacht daarna het afdrogen, de nagels knippen, vijlen enz. en dan vooral die eerste voetstappen daarna op je nieuwe voeten.
Soms als we elkaar weer zien, vervallen we in een verbale strijd. Ik let dan op mijn voeten die zich terugtrekken en kruisen bij de enkels. Bekijk de dominante voeten die daar tegenover mij staan en die niet van hun plek komen om samen te dansen. Echter gaan onze voeten samen in bad dan blijkt dat onze voeten elkaar wel veel te vertellen hebben, zij zoeken de zachtheid en de streling zonder woorden. De communicatie via onze voeten verloopt zacht, vredig, spelend en uitdagend, ik ervaar het zo intens dat ik dagen daarna nog op nieuwe voeten loop. De veerkracht in mijn voeten, de oprichting in mijn lichaam, de uitstraling van teen tot top ondersteunen mij in iedere stap die ik neem ……………………………………………………………………….op weg naar het volgende voetenbad.
Onze voeten bepalen letterlijk hoe stevig we in onze schoenen staan. Onze voeten zijn bijzondere lichaamsdelen. Ze houden ons staand, brengen ons waar we heen willen, nemen de benen bij bedreiging, onze lange tenen laten onze kwetsbaarheid voelen. Onze voeten wijzen waar je aandacht heen gaat, staan vast als er geen speelruimte is, dagen uit, liefkozen en huilen. Voeten geven ons veel informatie over het onderbewustzijn van onszelf en de anderen. Bij het volgende bezoek aan hem laat ik de social talk maar achterwege.
Geef een reactie