In 1566 ging men massaal de straat op om de kerken en te ontdoen van beelden, schilderijen en kostbaarheden. Zo ook de Grote Kerk te Alkmaar. Crejat keert het dit jaar om docenten & cursisten presenteren hun kunstwerken en geeft daarna de kunst weg. Wil je iets meenemen dan mag dat, maar niet zomaar. Indien je iets ziet dat jou aanstaat zul je moeten verdedigen waarom je het werk zou willen hebben, de cursist bepaald aan het einde van je betoog, gesprek op die avond of je het kunstwerk mee mag nemen. Ik heb schilderijen, beelden en tekeningen gezien. Mijn oog viel op een pot, met tekst op alle vlakken, woorden zoals: TJA, MISSCHIEN, NOU NEE, EHMMM, K WEET NIET………
Het bovendeksel is een NEE en de onderkant een JA. We zeggen nogal eens Ja en bedoelen of voelen van binnen NEE, tegenover een volmondig Ja staat ook altijd nog ergens die NEE. Want je zegt JA op de vraag die aan je gesteld wordt maar er zit altijd wel een vraag van ja maar wat als…….enz.
Ik noemde de pot daarom in eerste instantie de twijfelpot en al pratend met Loes ging de naam over naar in de denkpot; twijfel mag er namelijk zijn, juist als we het weg stoppen ontkennen wordt het erger maar spreek je je twijfel uit dan komt de oplossing naar boven of bij jezelf of bij een ander.
Ik zou de denkpot willen gebruiken in mijn therapiesessies. Mensen die bij mij komen gaan leren hun eigen weg te volgen, hun eigen stappen te zetten, eventueel met pijn of een andere klacht.
Echt NEE tegen de klacht zeggen, in de zin van ik wil het niet meer het moet overgaan, ik kan zo niet verder etc. geeft m.i. namelijk altijd versterking aan de kracht van de klacht, JA tegen de klacht zeggen geeft versterking aan open staan voor acceptatie, er mee om leren gaan, er oplossingen voor zoeken; kortom versterking van de kracht om uit je klachtsituatie te komen. En alle twijfels, misschien, tja, maar hoe enz. zullen in de pot gestopt kunnen worden en maken dat het Nee een Ja kan worden.
De maakster Loes …. Werd enthousiast, vroeg of ik al een speciale plek in mijn praktijk ruimte in mijn hoofd heb en herkende in mijn verhaal haar eigen weg om tot deze creatie te komen, iets voor mezelf gaan doen. Ik heb nog geen vaste plek en voorlopig wil ik ook niet dat het een vaste plek krijgt, de kracht van de pot zit hem juist om de cliënten te laten zien dat niet onze klacht houdt waar we zijn, dat doet ons brein. Alles wat om ons heen hangt houdt de twijfel vast, houdt de klacht vast, houdt het proces tegen alles wat de pot in mag, wat we gaan doorleven kunnen we gaan ontbinden, loslaten zodat onze beweging op gang komt.
Zo ben ik deze Kunst tot de nacht avond te Alkmaar naar huis gegaan met de Denk pot. Bedankt Loes.
Ook bedank ik mezelf Jolande, ik overtuigde mezelf en mijn vriend dat ik naar de Beeldenstorm wilde voordat ik de rest van het programma zou gaan bekijken.
Geef een reactie