Rust of broodnodige rust

Als je na een lange periode van actie ineens tot rust wordt gebracht doordat je lichaam met een klein tikje beschadigd is, dan zet het je, als je het mij vraagt, aan het denken.
Dit is mij afgelopen week gebeurd. De avond voor mijn geplande vrije vakantieweek, moet ik snel van fiets afspringen. Ik voel iets zwikken in mijn voet. Valt mee, fiets door en pas na een uur op de bank rust voel ik heftige pijn. Op naar de EHBO. Op de Rontgen foto blijkt dat de breuk vlakjes zo netjes op elkaar zitten, dat de arts het breukje in eerste instantie niet zag, ik keek mee vanuit mijn interesse en vak, daar zagen we waar die venijnige pijn vandaan kwam……………..10 dagen rust, onbelaste voet bij een breukje van het kopje metatarsale 5, de zogenaamde Jones fractuur.
Het gips eromheen was zwaar en hielp me werkelijk rust te houden: zitten, liggen, in stilte bij mezelf komen, lezen, luisteren en vooral overgeven aan het moment.
Doordat ik de laatste 15 jaren al met meditatie en mindfullness bezig ben voor mezelf kost dit in eerste instantie geen moeite. Tot ik op het punt kwam van ……….Waarom nu, waarom mijn voet? ….
Ik was m.i. niet aan het hollen of doordraven geweest, had geen wit voetje te halen ivm problemen in relatieve sfeer, ik leef niet op grote voet, ben niet meer op vrijers voeten ( heb sinds enige tijd een vaste vriend) ………….enfin: Ik laat het los en zie wat het me brengt.
Ik zal ergens vaste voet in krijgen.
Van verschillende kanten krijg ik hulp aangeboden en dat doet me goed.
Ik heb hoe dan ook een heerlijke vakantie week gehad en ga er vanuit dat het inzicht komt ook al is het er nu nog niet.
Wel heb ik een groot voordeel van dit nadeel ondervonden. Ik ben een aantal dagen thuis bij mijn vriend geweest, waar ik met zijn kinderen uitgebreid kennis heb kunnen maken en waar ik kon meedoen in hun gezinssfeer, het voelde voor mij in ieder geval goed.