De hernia die ik had is grotendeels ‘opgelost’, verdwenen, nu ja, de pijn is grotendeels verdwenen en dat is fijn!
Ik ben door het oog van de naald gegaan, want ik zou geopereerd worden en twee dagen voor de operatie is pas besloten om de operatie te cancellen. De neurochirurg had er vertrouwen in dat mijn lijf het zelf ging oplossen en dat is ook zo.
In deze fase van herstel merk ik dat het erg zinvol is om oefeningen te doen. Sterkere buik en rugspieren moeten mij behoeden voor nogmaals zo’n zware en pijnlijke tijd als het afgelopen half jaar. Dus met oefeningen zoals een been naar achter, de tegenovergestelde arm naar voren, opdrukken, kleermakerszit en andere oefeningen probeer ik trouw twee keer per dag te doen. Wel merk ik dat naarmate ik me beter en sterker voel, het moeilijker is de discipline op te brengen om te blijven oefenen. Het lijkt niet nodig meer, maar ik weet dat het wel verstandig is…het verstand laten prefeleren, daar gaat het nu even om.
Verder ‘tracteer’ ik mezelf nu zo veel mogelijk op een ochtend wandelingetje, dit ter vervanging van het hardlopen dat ik deed en dat nog ontraden wordt. Zo kan ik de behoefte om buiten te zijn en te bewegen combineren. Dit wandelen is niet echt in opdracht van de Cesartherapie, maar ik voel dat het klopt en past.
Geef een reactie