Ik houd van schrijven en zo af en toe rolt er een gedicht uit dit is er zo een die ik op dit blog graag wil delen met mijn lezers.
De elementen van mijn zijn
Kan iemand op mij bouwen
Ben ik te vertrouwen
Ik kan daar stevig voor gaan staan
Wie mij wil breken, ziet me niet staan
De vlammen dansen hoog en laag
De smeulende kooltjes de warmte uit mijn diepste laag
Al voelt mijn huid soms koud verstard
Ik ben mijn warmte met heel mijn hart
Tranen rollen rond de barricades van contact en van verlies
Stroom ik door, waar naartoe precies?
Mijn doel is niet meer belangrijk
De stroming maakt mij levend, rijk
Luchtig zijn in al mijn wensen
Mezelf te zijn bij alle mensen
Die met mij ademen en leven
Die mij mijn ademruimte geven
In de dans zijn mijn elementen verweven
Kan ik mezelf volledig beleven
Woorden zijn, aan de oever van mijn stroom
De begrenzing van mijn droom
Langs het water zal ik gaan
Bloeiende, groeiende kinderen uit mij ontstaan
De verdroogde shit laait op het vuur en vlucht
Verwarmt mijn huis, mijn hart, mijn koude zucht
Kom dans met mij mijn lief
Laat gaan al oude grief
Laat mij er gewoon zijn
Jezelf samen te dansen is zo fijn
okt 2010LoVeK
Geef een reactie